Uncharted: Złota Otchłań, czyli exclusive konsoli PlayStation Vita

Jak Uncharted: Złota Otchłań wykorzystywała potencjał konsoli PlayStation Vita? Omówienie gry i specyfiki systemu PS Vita.

Wstęp

Uncharted nierozłącznie kojarzy się graczom i graczkom zarówno z PlayStation 3 jak i z firmą Sony, które po (co jak co) mało obiecującej pierwszej części serii (Fortuna Drake’a – Naughty Dog, 2007) zdołało wykreować w późniejszych latach mocną markę, która obok God of War czy The Last of Us ostatecznie zdefiniowała generację PS3.

Kolejne części Uncharted nie różnią się od siebie za bardzo – awanturnik Nathan Drake poszukuje skarbów, artefaktów i zaginionych miast wraz z przyjaciółmi/wspólnikami (mentor Victor Sullivan, dziennikarka i obiekt miłosnych rozterek protagonisty Elena Fisher itd.), a na jego drodze stają szaleńcy, watażkowie, gangsterzy i okazjonalne nadprzyrodzone monstra. Głównym motywem rozgrywki jest strzelanie, ukrywanie się za osłonami, rozwiązywanie prostych zagadek i chyba najważniejsze – widowiskowy parkour i oskryptowane sekwencje z wybuchami. 

Kapitalną jakość rozgrywki zapewnia też polski dubbing – Jarosław Boberek jako Nathan “Nate” Drake, Andrzej Blumenfeld w roli Victora “Sully’ego” Sullivana czy Izabella Bukowska jako Elena. Wszystkie części poza pierwszą (wydaną jeszcze na PS3) zostały zdubbingowane w naszym rodzimym języku – i to w bardzo dobrej jakości pełnej żartów i emocjonującej gry aktorskiej. Cała klasyczna trylogia trafiła również w formie odnowionej na PS4 w 2015 roku i tutaj dostaliśmy oficjalną lokalizację językową “jedynki”.

Po wersji na PS Vitę (o której za moment) na PlayStation 4 w 2016 roku Naughty Dog wydało Uncharted 4: Kres Złodzieja, które jest oficjalnym zwieńczeniem historii uwielbianego przez fanów Drake’a. Rok później Naughty Dog wypuściło jeszcze poboczny tytuł (Zaginione Dziedzictwo), w którym główną bohaterką była Chloe Frazer, wspólniczka Nate’a w części drugiej.

Premiera PS Vity

Pod koniec 2011 roku w Japonii (a w kolejnych miesiącach również w innych regionach) wydano najnowszy ówcześnie przenośny system rozrywkowy – Sony PlayStation Vita. Była to ogromna rewolucja wobec przestarzałego Sony PSP z 2004 roku – Vita miała wbudowane między innymi dwie gałki analogowe, dotykowy ekran i również dotykowy tylny panel, aparat, żyroskop, łączność sieciową, GPS… 

Pod wieloma względami konsolka ta wyprzedzała nawet ówczesne smartfony, a na pewno pod kątem jakości oferowanych gier. Pomimo, że Vita szybko „umarła” i przestała być wspierana przez Sony i deweloperów na rzecz PlayStation 4 (2013), system ten nadal oferuje wiele ciekawych rozwiązań i tytułów. Jednym z nich jest właśnie Uncharted: Złota Otchłań stworzona przez Bend Studio w 2011 roku. Ci sami deweloperzy lata później wydadzą całkiem niezłą postapokaliptyczną grę Days Gone (2019).

Fabularnie Złota Otchłań jest typowym współczesnym przedstawicielem konwencji „nowej przygody” z charyzmatycznym, zadziornym i niemal nieśmiertelnym głównym bohaterem (Nathan Drake) ruszającym na przygodę w celu znalezienia tajemniczego i legendarnego złotego miasta – Quiviry. Oczywiście w przedsięwzięciu towarzyszy mu charakterystyczna plejada bohaterów pobocznych (stary i ironiczny poszukiwacz skarbów Victor Sullivan, młoda archeolożka Marisa Chase) jak i antagonistów (dawny panamski dyktator i rewolucjonista generał Roberto Guerro oraz były partner w interesach Drake’a – Jason Dante).

Postaci i główny wątek fabularny, mimo że stereotypowe i przerabiane na wiele sposobów w innych dziełach kultury, świetnie sprawdzają się w przygodowej grze akcji. Fabularnie jest to prequel – dzieło osadzone przed wydarzeniami z głównej serii, co pozwala poznać nieco młodszego protagonistę. Równocześnie nie wymusza to znajomości gier z PS3 i PS4, do dla wielu może być dobrym punktem wyjścia przy poznawaniu uniwersum (dla mnie było to na przykład pierwsze spotkanie z Uncharted w ogóle). 

Wykorzystanie specyfiki Vity

Nie można mówić o Złotej Otchłani bez poruszenia kwestii platformy jaką jest PS Vita, która jest integralną częścią doświadczenia tej gry.

Przedni panel/ekran dotykowy – niemal cały interfejs oparty jest o naciskanie i ruszanie palcem po ekranie. Nawigowanie po menu, “rysowanie” ścieżki parkouru, którą bohater następnie pokonuje automatycznie czy wykonywanie quick time eventów w formie nakreślania “strzałek” – to wszystko wymaga dotykania palcami przedniego ekranu.

Tylny panel dotykowy – panel ten przydaje się podczas przybliżania celownika w karabinach snajperskich czy zoomu w aparacie Drake’a. Również przy rozwiązywaniu zagadek i np. czyszczeniu przedmiotów tylny panel obraca znaleziskiem (kilof, hełm itd.), a zadaniem graczy jest oczyszczenie ich z brudu poprzez ścieranie go palcem z ekranu.

Żyroskop – podczas wspinaczki niejednokrotnie przyjdzie wychylać się Drake’owi przez klify i przepaście – tutaj właśnie można wykorzystać Vitę aby faktycznie przechylić konsolę w pożądanym kierunku, a protagonista automatycznie się wychyli – to samo dotyczy balansowania na krawędziach. Podobnie celowanie (bronią palną czy aparatem Drake’a) można przypisać do systemu żyroskopu konsoli i ruszać nią niczym celownikiem.

Ewenement na skalę całej serii

Zagadki dotyczące czyszczenia artefaktów, układania porwanych dokumentów, wykonywania wzorów na ekranie czy robienia zdjęć interesującym obiektem szybko powszednieją, dlatego niezwykłym zaskoczeniem była dla wielu zagadka wymagająca “prześwietlenia” papirusu. Należało skierować aparat konsoli z czujnikiem światła na lampę bądź inne źródło światła. Dopiero wówczas papirus ulegał prześwietleniu odkrywając tajemniczą informację.

Pokazuje to niesamowitą kreatywność Bend Studio, a oparcie większości interakcji z otoczeniem w grze na możliwościach sprzętu jest czymś, do czego gracz szybko się przyzwyczaja i co, zarówno z perspektywy nowego gracza jak i weterana platformy PS Vita, robi wrażenie i nadal zaskakuje.

Specyfika rozgrywki

Gra w całości opiera się na przemierzaniu korytarzowych lokacji z nielicznymi, półotwartymi arenami gdzie miejsce mają strzelaniny, podczas których naszym celem jest eliminacja nadciągających wrogów z pomocą zdobytego arsenału oraz systemu osłon, który zagościł na dobre w grach od czasu Gears of War (Epic Games, 2006). Po segmentach “strzelanych” protagonistę czekają sekcje wspinaczkowe i parkourowe w różnorodnych lokacjach (historia podzielona jest na kilka rozdziałów, każdy charakteryzuje się odrębną lokacją np. obozem armii Guerro, ruinami w Ameryce Południowej albo podziemnymi wykopaliskami). 

Podczas eksploracji można robić w wyznaczonych miejscach zdjęcia i zbierać znajdźki (glify, artefakty itd.) które rozbudowują historię świata przedstawionego. Każdy z tych przedmiotów posiada unikalny opis, a czasem nawet dziennik-audio Drake’a, który dorzuca swoje trzy gorsze omawiając znaleziony przedmiot.

Wszystkie znalezione (oraz te jeszcze nieodkryte) przedmioty można zbadać za pośrednictwem dziennika, który inaczej niż w poprzednich częściach służy tutaj za rodzaj encyklopedii z informacjami dotyczącymi znalezisk, fabuły itd.

Kwestie dodatkowe

Złota Otchłań ma do zaoferowania zaskakująco dużo kontentu – ogromną ilość znajdziek (kamienie z rytualnymi glifami, artefakty, przedmioty codziennego użytku związane z rewolucją Guerro czy tajemnicą wykopalisk), specyficzny system online pozwalający wymieniać się z innymi graczami wspomnianymi znajdźkami („Czarny Rynek”) oraz co chyba najciekawsze – trofea na platformie PlayStation Network przypisywane do konta Sony. 

Trofea dotyczą np. ilości zabitych wrogów określoną bronią, pokonania gry na wysokich poziomach trudności itd.

Podsumowanie

Bend Studio tworząc Złotą Otchłań nie tylko wspięło się na wyżyny kreatywności przy wykorzystaniu interfejsu systemu PS Vita zachowując przy okazji klimat i elementy charakterystyczne dla serii Uncharted, ale również utarło sobie pozycję w branży i zdobyło doświadczenie, które przydało mu się przy tworzeniu o wiele bardziej popularnego Days Gone. 

Bardzo dobrym ruchem było wydanie znanej i popularnej w ówczesnym czasie marki na debiutującą platformę, co ostatecznie, pomimo niskiej sprzedaży konsoli (15 milionów sprzedanych PS Vit w stosunku do 80 milionów klasycznych PSP) sprawiło, że Uncharted: Złota Otchłań sprzedała ponad pół miliona kopii oraz otrzymała przyzwoite oceny w okolicach 8/10. Tym samym gra ta stała się niejako wizytówką nowego sprzętu i do teraz jest jednym z najpopularniejszych tytułów na PlayStation Vitę.

Bibliografia

• Forster W., Game Machines 1972-2012 the encyclopedia of consoles, handhelds & home computers [2nd English ed.], Gameplan, Utting, 2012.
• Bramwell T., Uncharted: Golden Abyss Review Vita testing, www.eurogamer.com, https://www.eurogamer.net/uncharted-golden-abyss-vita-review  [dostep:07.12.2023].
• Uncharted: Golden Abyss, www.metacritic.com, https://www.metacritic.com/game/uncharted-golden-abyss/ [dostep:07.12.2023].
• Uncharted: Złota Otchłań, PSX Extreme 2012, nr 174, s.18-19.